Lieve mensen,

Weer een bericht vanuit het zonnige Malawi! Sinds onze vorige blog zijn we al weer heel wat ervaringen rijker.

Donderdag was onze eerste dag in het ziekenhuis. Allereerst waren we bij een overdracht van het hele ziekenhuis van de nachtdienst naar de dagdienst. Helemaal volgen lukte nog niet, want we moeten nog wel een beetje wennen aan het Afrikaanse Engelse accent. Vervolgens kregen we een rondleiding door het hele ziekenhuis, op alle afdelingen mochten we even kijken. Na alles gezien te hebben mochten we allemaal een afdeling kiezen. Lisanne koos voor OPD (Out Patient Department). Dit is een soort van eerste hulp post, waar de patiënten het ziekenhuis binnenkomen. Dieke en Marijke gingen naar de surgical ward (chirurgische afdeling). Hier liggen patiënten die wachten op een operatie of net een operatie hebben gehad. We keken onze ogen uit!

Op de Churgical ward maakten we ook van alles mee. Dieke smolt van alle kleine baby’tjes van de vrouwen die net een keizersnede hadden gehad, daar moest een Afrikaanse verpleegkundige wel om lachen. Verder verbaasden we ons over hoe de patiënten hier met pijn omgaan, er wordt weinig pijnstilling gegeven maar de patiënten geven geen kik.

’s Nachts werd onze nachtrust verstoord, door Marijke die ziek geworden was. ’s Ochtends was ook Dieke ziek. We hadden veel gezelschap want halverwege de dag was ongeveer de helft van onze huisgenoten ook ziek.

Zaterdag zijn Lisanne en Marijke naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi geweest om wat boodschappen te doen. Dieke was nog steeds ziek dus bleef thuis (Marijke voelde zich al weer beter).

De reis naar Lilongwe toe was al een hele belevenis. We vertrokken met een minibusje vanuit Nkhoma, die compleet vol geladen was met mensen en een stel kippen die per drie aan hun poten aan elkaar gebonden waren. Onderweg was er van alles te zien: een prachtig uitzicht over de bergen, een heleboel lopende mensen, geitjes die achterop de fiets vervoerd werden en kippen die met bosjes ondersteboven aan de stuurtjes van de fietsen hingen. Ook veel te horen trouwens; de radio stond zo hard dat onze oren er bijna van af schudden.

In Lilongwe aangekomen was er veel te zien; staatverkopers, winkeltjes, bedelaarsen vooral veel armoede, dat was wel erg om te zien. In de supermarkt aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat ongeveer de helft van de producten over de datum is, hier zijn ze dus blijkbaar niet zo van de regeltjes.

De heenweg in het minibusje was nog niks vergeleken bij de terugweg. Telkens als we dachten dat het busje nu echt wel vol zat, stopten we weer bij een dorpje en kwamen er nog meer mensen bij.

Zondag gingen we naar de kerk die al om 7.30 begon. Dat was ook wel fijn want dan is het nog niet zo warm. Het was een mooie Engelstalige dienst met ongeveer 200 mensen. Er waren veel koortjes die tussendoor zongen. Alle liederen werden meerstemmig gezongen. Aan het einde van de dienst werden we nog warm welkom geheten. We werden naar voren gevraagd en moesten onszelf voorin de kerk even voorstellen en er werd voor ons gebeden.

We zitten hier ook regelmatig zonder stroom, niet altijd even praktisch. Zo wilde een huisgenootje gisteren een cake bakken, maar pas na drie pogingen lukte dit, omdat de stroom telkens weer voor een paar uur uitviel wanneer de cake net half gaar was.

Vandaag hadden we weer een leerzame dag in het ziekenhuis. Elke dag is weer anders en we leren de cultuur steeds weer een beetje beter kennen.

We willen jullie bedanken voor jullie berichtjes, dit vinden we erg leuk om te lezen!

Warme knuffel uit Malawi