Muli bwanji (Hallo, hoe gaat het?),

Wat gaat de tijd toch snel hier! We zitten op dit moment al op 27% van onze stage en genieten volop!

Vorige week zijn Lisanne en Dieke naar ‘Under five’ gegaan. Hier worden kinderen gewogen en gevaccineerd. Maar ook de vrouwen krijgen hier vaccinaties tegen Tetanus. Rond acht uur verzamelen zich hier elke dag zo’n 150 vrouwen en kinderen. Ze krijgen hier seksuele voorlichting, voorlichting over hygiëne en symptomen van veel voorkomende ziekten. Dit doen ze onder andere zingend, zodat de vrouwen het goed kunnen onthouden. Dit klinkt heel mooi!

Ook hebben we vorige week weer de nodige avonturen beleefd. Zo waren we in de achtertuin onder een afdak voor school bezig toen er ineens een slang, die boven ons zat, zich naast ons liet vallen op een hagedis. Hij at hem op en gleed weer de bosjes in. Dat was wel even schrikken.

Op woensdag begint de dag altijd in de chapel van het ziekenhuis. Hier worden liederen in het engels en chichewa gezongen en wordt een korte preek gedaan. De andere tijdsbeleving is hier ook duidelijk zichtbaar; Zo waren er twee minuten voor aanvang in de chapel nog maar zo’n vijf mensen aanwezig. Tijdens de dienst liep dit op naar zo’n zestig mensen.

Afgelopen vrijdag zijn we samen met Jelger en Pavien (geneeskundestudenten uit Groningen) naar Nkhotakota gereisd om daar een weekendje te blijven. We hadden een auto gehuurd en via Google Maps gingen we rijden. Maar dit ging niet zo voorspoedig als we hadden gehoopt. We hebben meer dan zestig kilometer op een onverharde weg gereden met veel hobbels en gaten. De omgeving was prachtig, maar de weg werd steeds slechter. Op een gegeven moment reden we op een smal, hobbelig bergpaadje wat meer leek op een droogstaande rivierbedding. Dit was wel even spannend, maar gelukkig is het allemaal goed gekomen en rond zeven uur kwamen we aan op onze bestemming.

Zaterdag hadden we het plan om naar het National Park te gaan om een safari te doen. We hadden gehoord dat dit heel mooi was en dat hier veel wilde dieren te zien waren. Maar nu is het zo dat hier in Malawi vaak geen adressen bekend zijn, zo ook niet van dit park. Na heel vaak vragen en de verkeerde kant opgestuurd te zijn, kwamen we bij onze bestemming. Helaas was er een probleem. Zo’n jaar geleden zijn er in dit park een paar honderd olifanten uitgezet, maar die moeten nog wennen dus kunnen ze ander gedrag vertonen. Verder hadden ze geen beveiliging, maar we konden wel met onze eigen auto naar binnen. De vrouw aan de balie kon niet garanderen dat het veilig was met de olifanten. We bedachten ons ook dat we wanneer we autopech zouden krijgen we een groot probleem zouden hebben. Dit leek ons toch allemaal teveel risico dus hebben we besloten het National Park niet in te gaan. We zijn naar Malawi Lake gegaan waar we heerlijk hebben gezwommen, gerust en gegeten.

De volgende dag regende het hard en we besloten alvast terug te rijden naar het guesthouse. Om naar Nkhoma te gaan, namen we de hoofdweg door het National Park. Door mensen in Nkhotakota was ons vertelt dat dit een goede route richting huis was. Bovendien zouden er hekken langs de weg zijn waardoor het veilig rijden is. Toen we nog maar net het park inreden zagen we verschillende apen, vogels en antilopen.

Maar toen gebeurde het… We reden richting het einde van het park toen we ineens moesten stoppen. Er liep een groep olifanten op de weg! Dit hadden we totaal niet verwacht! Het waren twee grote olifanten met vier kleine olifantjes. De grote olifanten gingen zo’n dertig meter voor ons beschermend om hun jongen heen staan, terwijl ze de hele tijd in onze richting keken. Vervolgens kwamen ze langzaam naar de auto toelopen. Dieke was op dat moment chauffeur en stopte meteen, we zaten heel stil (en bibberend ) in de auto. Ze kwamen steeds dichterbij. Gelukkig gingen ze 5 meter voor de auto de bosjes weer in. Het was heel mooi om te zien, maar we waren best wel geschrokken. Wat een avontuur!

Vandaag zijn we weer begonnen in het ziekenhuis. Marijke zat vorige week nog op ‘Surgical Ward’ maar vanaf vandaag is ze ook bij ‘Under five’ begonnen. Lisanne is naar ‘Medical ward’ gegaan. Dit is een ‘niet-snijdende’ afdeling, waarop patiënten liggen met onder andere malaria, hartproblemen, bloedvergiftiging, longziekten en bloedarmoede

Heel veel liefs,

Lisanne, Marijke en Dieke