Dag leuke lezers,

Ondertussen beginnen we hier aardig te wennen. Tijdens het werk zijn er vaak genoeg momenten waarop er even niets te doen is, waarbij de verpleegkundigen ons graag Chichewa leren. Het is best lastig omdat het totaal anders is van de talen die we kennen. Zo kennen we nu een paar woorden, maar dat zorgt regelmatig voor een glimlach op het gezicht van een patiënt.

Vorige week zaterdag hadden we een auto gehuurd om naar Dedza te gaan samen met twee andere Nederlandse studenten. Dedza is een klein dorpje, bekend om het pottenbakken. Voor ons leek het vanwege de afstand een goede mogelijkheid om te oefenen met het linksrijden. Toen we Nkhoma uit waren, leidde de navigatie ons in de kleine, spierwitte ‘vrouwenauto’ al snel op een zandweg. Daar hebben we het eerste uur geprobeerd de hobbels en bobbels te ontwijken, nagestaard door de lokale bevolking die we zagen denken: ‘Wat doet die auto hier?’ Uiteindelijk kwamen we gelukkig weer op de hoofdweg en waren we daarna vrij snel in Dedza.

In Dedza hebben we eerst in het pottenbakkerswinkeltje gekeken, waarna we begonnen aan onze klim de berg op. Het was ongeveer een tocht van tweeënhalf uur de berg op, maar het uitzicht was dan ook geweldig! Het landschap hier is toch weer heel anders dan wat we in Europa hadden gezien. We zagen tijdens onze tocht naar boven, heel veel mensen van de lokale bevolking de berg afkomen met enorme takkenbossen op hun hoofd. Zelfs de kinderen deden mee! Ondanks dat het in de ochtend erg bewolkt was, wat later wel wat wegtrok, zijn Dieke en Lisanne erg verbrand. Marijke was zo slim om te blijven smeren met de zonnebrand. Weer beneden aangekomen dronken we nog een koude cola in het restaurant, heerlijk! Op de terugweg stopten we in een dorpje waar een soort markt was. Al gauw werd de hele auto omringt met mensen die ons maar al te graag wat wilden verkopen. Nadat we ons inkopen hadden gedaan, zijn we snel richting Nkhoma gegaan, aangezien hier niet zulke verlichting is als in Nederland.

Over verlichting gesproken, we leren steeds meer om dankbaar te zijn voor de stroom en het water dat we hebben. Het is een zegen als er water uit de kraan komt, de koelkast werkt en je zo een lamp aan kan doen. Dat hebben we wel geleerd doordat het hier niet vanzelfsprekend is dat dit gebeurd.

Ook zijn de mensen hier erg blij met regen. In de eerste weken dat we hier waren, had het niet geregend. We hoorden dat het geen goed regenseizoen is en dat mensen bang zijn dat de oogst gaat mislukken. Gelukkig is er afgelopen dagen toch regen gekomen. Soms stort het met enorme hoeveelheden uit de lucht.

Dieke heeft afgelopen week niet veel in het ziekenhuis kunnen zijn omdat ze ziek was en uitdrogingsverschijnselen had. Ze is nu officieel patiënt hier in Nkhoma Hospital met haar eigen healthpassport. Gelukkig was de malariatest negatief en gaat het weer de goede kant op! Gisteren zijn Marijke en Lisanne naar het Nursing Council geweest in Lilongwe met de stagebegeleider. Dit moest nog steeds gebeuren om ons te laten registreren als verpleegkundigen. We hebben ons weer verbaasd over hoe sommige dingen in Malawi gaan. Zo gingen we van de één naar de ander. De vrouw met wie we een afspraak hadden, had een andere afspraak dus moesten we naar die plek toekomen. Daarna gingen we naar het Nursing Council om daar te betalen en papieren in te leveren. We zijn benieuwd of we er nog wat van weer horen!

We hebben ondertussen weer veel gezien en meegemaakt in het ziekenhuis. Zo heeft Lisanne in OPD geholpen bij triage van patiënten door vitale functies te meten, snelle malariatesten afgenomen, veel injecties gegeven, mensen bloed afgenomen en verschillende lumbaal puncties gezien. Ook was er een jongetje met een gebroken arm die werd rechtgezet tijdens een korte anesthesie. Bijzonder om te zien hoe creatief er wordt omgegaan met de middelen die er beschikbaar zijn.

Bij Dieke en Marijke op surgical ward waren een paar patiënten die engels kunnen spreken. Ze waren erg geïnteresseerd in hoe alles in Nederland gaat en konden het zich maar lastig voorstellen hoe mensen met de kou kunnen omgaan.

Volgende week hopen Dieke en Lisanne naar een andere afdeling te gaan, de ‘under five clinic’. Marijke blijft nog even op de surgical ward.

Tot kijk in onze volgende blog!

Groetjes,

Dieke, Marijke en Lisanne

'Emergency Room'